(ตอนที่ 4) เทคโนโลยีอวกาศ

พลเดช ปิ่นประทีป
วันอังคารที่ 8 พ.ค. 2018

ออกจากโรงแรมตอนสายหน่อย น้องเอกพานั่งรถใต้ดินไปจนเกือบสุดสาย โผล่ขึ้นมาที่อนุสาวรีย์พิชิตอวกาศ เขาสร้างเป็นสัญลักษณ์ง่ายๆแต่โดดเด่นมาก เป็นปฏิมากรรมแท่งโค้งยาวมากพุ่งเสียดไปในท้องฟ้าประดุจควันจากหางจรวด ส่วนปลายเป็นรูปจวดที่กำลังพุ่งทะยานออกไปจากโลก ที่อาคารด้านล่างของฐานอนุสาวรีย์ เป็นที่ตั้งของพิพิธภัณฑ์อวกาศ
ในบริเวณข้างๆกันเป็นเคยเป็นศูนย์จัดงานแสดงสินค้า world expo บริเวณกว้างมาก เดินกันจนขาลาก ซุ้มประตูใหญ่อลังการ มีสัญลักษณ์ค้อนเคียว คู่กับสัญลักษณ์ดาวแดงบนยอดแหลม อยู่ในทุกๆที่ บนยอดอาคารใหญ่มีรูปมงกุฏล้อมรอบอยู่ท่ีฐาน ไม่เข้าใจว่าเขาต้องการสื่ออะไร นอกจากอาคารหลักที่อยู่แนวเส้นกลางแล้ว สองข้างเป็นอาคารจัดแสดงสินค้าจากประเทศต่างๆ หนึ่งอาคารหนึ่งประเทศ
เดินเข้าไปจนสุด ถึงพิพิธภัณฑ์การบินและอวกาศอีกแห่งหนึ่ง หน้าอาคารประดับด้วยจรวดและเครื่องบินของจริงที่ปลดระวางจากการใช้งานแล้ว ที่ตั้งตระหง่านอยู่หน้าอาคารคือจรวดที่ยิงดาวเทียมสปุตนิค คนเข้าชมกันมากพอสมควร ส่วนใหญ่เป็นพ่อแม่ที่มีการศึกษาสนใจเทคโนโลยี่ พาลูกหลานมาเที่ยวชมวิทยาการและเทคโนโลยีและเสริมสร้างความภาคภูมิใจในชาติ
ภายในพิพิธภัณฑ์ มีทั้งโมเดลที่แสดงระบบและอุปกรณ์ยานอวกาศ โปรแกรม simulations โมเดลจำลองสถานีอวกาศนานาชาติขนาดเท่าของจริง ระบบเชื้อเพลิงของจรวดส่งยานสู่อวกาศที่จะถูกสลัดทิ้งเป็นท่อนๆ ระบบพลังงานแสงอาทิตย์ที่ยานอวกาศใช้ในการทำงาน ระบบสถานีฐานจรวดส่งยานขึ้นสู่อวกาศ ภาพถ่ายและภาพยนต์ที่แสดงวิถีชีวิตประจำวันของนักบินอวกาศ การกินอยู่ หลับนอนและการออกกำลังกาย ฯลฯ
ซากแค็ปซูลอวกาศที่ผ่านการใช้งานแล้ว เห็นอยู่สองอันที่ตั้งโชว์อยู่ รอยเผาไหม้ฉนวนหุ้มเมื่อเข้าสู่บรรยากาศโลกทำให้จินตนาการถึงความเสี่ยงของคนที่อาศัยอยู่ข้างในแค็ปซูลอันคับแคบ กับประสิทธิภาพของฉนวนหุ้มในสภาพที่ห่อหุ้มด้วยเปลวไฟลุกแดง กว่าที่มันจะตกลงสู่พื้นมหาสมุทร
กลับจากเที่ยวพิพิธภัณฑ์ ที่ world expo เรากลับเข้าสู่ใจกลางมอสโกอีกครั้งเพื่อไปกินข้าวกลางวันที่ภัตราคาร white rabbit ซึ่งมีชื่อเสียงมาก ตั้งอยู่ชั้นบนสุดของตึกอยู่ฝั่งตรงข้ามกับอาคารธิดาสวรรค์ หนึ่งในเจ็ด คือกระทรวงการต่างประเทศ ภัตราคารหรู อาหารอร่อย แต่เสียอย่างเดียวบริการที่แข็งทื่อกับกฎบ้าๆบอๆ ไม่เอาใจลูกค้า
ลงจากตึกมาเดินเที่ยวต่อที่ย่านถนนคนเดิน ถนนแสดงงานศิลป์ ภาพวาด ดนตรี สินค้าหัตถกรรม ผู้คนพลุกพล่าน เดินไปพักไปจนสุดถนน ลูกๆจึงแยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง ปล่อยให้พ่อกับแม่กลับที่พัก
ส่วนพวกเขา ขอเที่ยวกันอย่างอิสระบ้าง.
 
รูปปกจาก https://www.posttoday.com/world/530863